"Allemool ne gralékke toffe carnaval gewenjst" van De Kattendagers & De Bezjikte BéBéTéKaars!

Nieuwste affiche VB: "Uw stok achter de deur"

Parodie van onze huiscartoonist Ronny Barracuda
"Vlaams Belang houdt het graag huiselijk: eerst een vliegenmepper en nu ..."

Wat is de SD&P en wat mogen we ervan verwachten?

De beginselverklaring van de nieuwe Aalsterse “socialistische” beweging ontleed 

We hebben gewacht met dit artikel tot de waan van de dag even is gaan liggen en natuurlijk ook omdat we benieuwd waren naar de mening van kleinere en grotere opiniegoden in de pers. Wat dat laatste betreft, zijn er niet echt verrassingen te noteren. Voor de algemene context verwijzen we graag naar het artikel: De niet-zo-unieke en voorspelde ontbinding van de Aalsterse sp.aafdeling.

De beginselverklaring van de nieuwe socialistische (?) beweging “Sociaal Democraten & Progressieven” is niet echt de gedurfde klaroenstoot geworden die zal nagalmen in de geschiedenis van de socialistische arbeidersbeweging. Daarvoor blinkt de tekst wat téveel (en bewust) uit in oppervlakkigheid. De verklaringen in de pers kunnen echter dienen als bijsluiter om er toch nog iets inhoudelijks uit te halen.

Bij de eerste lezing bekroop ons een zeker déjà vu. Enkele weken geleden mochten we op de vorming van BBTK-federaal, bij wijze van oefening, enkele uittreksels van “De geëngageerde burger” , het recente boek van liberaal wonderkind Gwendolyn Rutten, onder de loep houden. Dezelfde “truuken van de foor” worden in beide teksten gebruikt.  Men zou bijna denken aan eenzelfde ghostwriter van dienst … Zijn het geen gouden tijden voor schrijvers van weliswaar politiek perfect ingeblikte doch oppervlakkige teksten?

De algemene methodiek

Elke paragraaf begint met een stelling waar “elke Vlaming met wat gezond boerenverstand” wel kan inkomen – kwestie van iedereen mee te nemen in het verhaal –  maar waarbij naar het einde toe telkens de spreekwoordelijke aap uit de mouw komt. Het (allesbehalve socialistisch) venijn zit in de staart. Verder stoten we op een kwistig gebruik van adjectieven die er al bij al niet veel staan te doen. Een voorbeeld? Zo duikt het woord “hedendaags” tweemaal (wel heel) nadrukkelijk op om later in de tekst plaats te maken voor het (even nadrukkelijk) gebruik van het woord “modern.” Waarmee de schrijvers van de verklaring zich duidelijk willen afzetten tegen het “oubollige socialisme.” In de pers formuleert de hedendaagse, niettemin verlichte keizer, Dylan Casaer, het als volgt: “niet zo klein-links als de sp.a.” Hebben we iets gemist?

Diezelfde Dylan Casaer gaf zich, naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen, maar al te graag op facebook af met zijn Che Guevareske (zie foto) verkiezingsaffiche: “Wie zo nog een Comandante Ché/Dylan! - affiche wil voorhangen, laat maar weten!” Eén socialistisch symbool meer of minder inpikken, daar liggen we nu niet echt van wakker (zie hieronder) Verder valt het ons op dat het woordje “socialisme” 0 keer (nul!) in de beginselverklaring terug te vinden is, niettegenstaande het feit dat de tenoren van de SD&P het in de pers uitschreeuwden dat ze “echte socialisten” zijn. Het woord “Vlaanderen” of “Vlaams” daarentegen wordt zeven keer gebruikt. Soit. Als sollicitatiebrief naar de N-VA toe alvast een goed begin!

Alvorens de beginselverklaring op grootmoeders wijze te fileren,  toch nog de verantwoording waarom onze kritiek soms wat kan lijken op Bijbelexegese. De oppervlakkige aard van het te ontleden beestje is hier niet vreemd aan. Voorts geven we steeds de volledige tekst van de beginselverklaring weer, paragraaf per paragraaf (in het blauw); geschiedenisvervalsing laten we graag aan andere politieke stromingen  –  maar dit geheel ter zijde.

Om te beginnen krijgen we een, op het eerste gezicht, nietszeggende ondertitel voorgeschoteld: “Voor een warm en democratisch Aalst.” Is dit een stellingname tegenover de opwarming van de aarde? Neen: SD&P is tegen een kil en ondemocratisch Aalst aangezien ze door hun socialistische broeders (?) versleten worden voor asociaal en in sommige gevallen, wanneer de gemoederen wat verhit raken:  voor collaborateurs. De SD&P verkiest dit twistpunt echter op een POSITIEVE manier aan te brengen!

“De Sociaal Democraten & Progressieven (SD&P) werden opgericht in Aalst op 20 januari 2014. SD&P gaat voor een eigen, positief en progressief verhaal voor de Aalstenaar en voor Vlaanderen. Deze politieke beweging plaats zich hierdoor in de rijke Aalsterse traditie van politieke en maatschappelijk bewogen figuren zoals Daens, Boon en Van Hoorick en anderen. Sociaal, vooruitstrevend maar ook eigenzinnig. Hun sociaal progressieve erfenis blijft meer dan ooit actueel. SD&P gaat (streeft, ijvert) voor de volgende principes en wil die doorheen onze politieke actie in de praktijk omzetten:”

Reeds in de tweede helft van de eerste paragraaf wordt het een beetje ranzig: “Deze politieke beweging plaatst zich hierdoor in de rijke Aalsterse traditie van politieke en maatschappelijk bewogen figuren zoals Daens, Boon en Van Hoorick en anderen.” Wat eerstgenoemde betreft, kunnen we kort zijn: elke politieke partij in Aalst, van links tot extreemrechts, eist de traditie van Daens op. Niets nieuws onder de lokale politieke zon. Met Boon wordt het al wat moeilijker maar de “socialen” (zoals Boon himself de partijpolitici uit de socialistische stal noemt) hebben onze bekendste schrijver altijd al voor hun kar proberen te spannen. Was de viering “100 jaar Boon” in 2012 niet één van de grote verwezenlijkingen van de toenmalige schepen van cultuur, jawel: Dylan Casaer? Diezelfde schepen van cultuur presteerde het om aanvankelijk niemand minder dan Karim Van Overmeire in het beschermcomité van de viering op te nemen. Wat achteraf “een vergissing” bleek te zijn: oeps! Meer hierover kan je lezen in het artikel: Een eigenzinnige kijk op 100 jaar Boon

Bert Van Hoorick (eerste rij, vijfde van links) in het concentratiekamp van Buchenwald in 1945 (foto AMSAB)

En dan Van Hoorick … Misschien even opfrissen wie Bert Van Hoorick was? Verzetsman en leider  van de Kommunistische Partij in Aalst die het als 1 van de 2 enige Vlaamse KP’ers tot parlementair schopte (1946-1949). In 1957 stapte hij over naar de BSP omwille van wat de Sovjettroepen het jaar ervoor in Hongarije hadden aangericht. Deze overstap bracht heel wat deining teweeg in de socialistische gelederen: sommige protestbrieven spraken over “een communistische wolf in schapenvacht” of nog wat stouter: “Bert is goed doorvoed; hij komt uit Buchenwald!”   –  een allusie op de KP als goedgeorganiseerde machine die voor haar leden zorg kon dragen, ook in de uiterst moeilijke omstandigheden van de concentratiekampen. De socialisten hadden vaak minder geluk … Ondanks deze typisch Aalsterse petite histoire werd hij reeds In 1958 voor de BSP in het parlement verkozen en zou daar voor deze partij blijven zetelen tot 1976.

De “Vlaamsgezindheid” van menig socialistisch of communistisch pionier heeft geen fluit te maken met de huidige context. Frans was de taal van de onderdrukkende, heersende klasse (de bourgeoisie met de karikaturale dikke sigaren en hoge hoeden) terwijl het Nederlands (beter gezegd: een amalgaam van Vlaamse dialecten) de taal was van het werkvolk en de boeren. De strijd voor het Nederlands maakte dan ook onmisbaar deel uit van de (opgelet: oubollig woord op komst!) klassenstrijd. Buiten bovengenoemde figuren passen evengoed Jef Van Extergem, Emiel Moyson … in hetzelfde rijtje. Als het Vlaams Blok in 1995 zonder blikken of blozen een nationale Moysonviering hield, waarom zou de SD&P zich dan moeten schamen om naar Van Hoorick te verwijzen? Is dat niet van hetzelfde laken een broek?

We gaan de volgende paragrafen wat beknopter bespreken …

“1. De SD&P streeft naar een samenleving waar gelijkwaardigheid, vrijheid, solidariteit en gewenste verantwoordelijkheid basisbeginselen zijn.”

Die “gewenste verantwoordelijkheid” is klinkklare N-VA Newspeak waar we verder geen woorden aan vuil maken.

“2. SD&P is voorstander van een hedendaags beleid, een structureel sociaal beleid en een armoedebeleid waarbij mensen die het moeilijk hebben maximaal worden gesteund. Tegelijk is iedere vorm van oneigenlijk gebruik van het sociaal systeem uit den boze vermits dit het draagvlak voor de solidariteit ondergraaft. Ook een aalmoescultuur dient te worden voorkomen.”

Zoals we al opmerkten: het venijn zit in de staart en is opnieuw een openlijke sollicitatie naar de N-VA. Hiermee probeert men de jacht op “sociale fraude”, waarvoor deze coalitie zelfs een aparte cel – het spreekwoordelijke kanon om de mug neer te halen  –  heeft opgericht, goed te praten. Over fiscale fraude, de grote vissen of beter walvissen (mijn excuses bij deze edele zoogdieren) onder de fraudeurs, geen woord, geen komma. In de neoliberale visie moeten de rijken inderdaad niet solidair zijn met hun zogenaamde ondergeschikten. Neen, deze coalitie laat de werkgevers ongemoeid en geeft ze nog eens een lastenverlaging van 680.000 euro extra. Meedogenloze klopjacht op de armen en (om het in hun taal uit te drukken) pampering van de rijken … Beste mensen: “Le nouveau socialisme est arrivé!” En wacht: uiteraard zijn we bij de SD&P geen onmensen, immers: “Ook een aalmoescultuur dient te worden voorkomen.” PRACHTIG!

“3. SD&P pleit voor maximale tewerkstelling voor iedereen en voor verantwoorde en duurzame economische groei. De SD&P beseft dat een goed werkende economie nodig is om ons sociaal model te schragen. Ondernemen, innoveren, creativiteit en initiatief nemen dient gestimuleerd te worden, ook in de sociale economie. Zelfstandigen en ondernemers zijn hierbij volwaardige partners, wij hebben elkaar nodig.”

Dit is op omfloerste wijze zoveel zeggen als: “Wij keuren de klassenstrijd af.” Gezien het ganse Vlaamserig gedoe waarin de tekst gedrenkt is, zou men al heel snel kunnen komen tot wat men in extreemrechtse kringen beter kent als solidarisme. Wie niet weet wat dat inhoudt, verwijzen we graag naar de website van de Vlaamse Solidaire Vakbond, nog eens een prachtige contradictio in terminis vanwege oudgedienden van het Vlaams Belang en Voorpost.

“4. SD&P komt op tegen iedere vorm van onrecht en uitsluiting. De beweging kiest voor een inclusieve samenleving waarbij je niet uitsluit doch omarmt, maar verzet zich ook tegen iedere jaloeziecultuur waarbij mensen elkaar geen succes gunnen.”

De laatste zin sluit mooi aan bij de vorige opmerking. “Jaloeziecultuur” is het neoliberale synoniem voor alles wat met klassenstrijd te maken heeft. Stoute, stoute vakbond!

“5. SD&P zet zich in voor een verdraagzaam Vlaanderen waar het harmonieus samenleven van mensen van verschillende origine essentieel is en actief wordt gebouwd aan een gezamenlijke toekomst. Initiatieven inzake integratie en taalverwerving worden daarbij actief ondersteund om te vermijden dat op lange termijn mensen van diverse origine naast elkaar blijven leven.”

Et alors? Integratie-initiatieven zoals gevechtssporten (het afgevoerde Combat Sambo-project bij Buurtsport) horen daar niet in thuis want zijn de leerschool voor jonge criminelen? Of zoals de N-VA het verwoordt in het 50 bladzijden tellende boekje dat in elke Aalsterse brievenbus terecht kwam: “Buurtsport moet een SPORT blijven.” (De keuze voor verandering, blz 24)

“6. SD&P verzet zich tegen iedere vorm van discriminatie. Mensen moeten gelijk worden behandeld maar mogen verschillend zijn en blijven. Ieder heeft recht op een eigen cultuurbeleving, privé-leven, samenlevingsvorm en voorkeuren.”

Bon, dat zou vanzelfsprekend moeten zijn voor elke zelfverklaarde socialistische beweging …

“7. Ieder kind en iedere mens heeft recht op ontwikkeling en volwaardige emancipatie. Hiertoe is een democratisch, pluralistisch en kwalitatief onderwijssysteem gebaseerd op het principe van levenslang leren een basisvoorwaarde.”

Dat begrip “levenslang leren” wordt maar al te vaak gebruikt om de flexibiliteit op de werkvloer ten top te drijven en o.a.  oudere werknemers aan de kant te schuiven omdat ze wat minder vlot meekunnen …

“8. Criminaliteit treft zij die het moeilijk hebben vaak het zwaarst en ondergraaft een harmonieus maatschappijmodel. Alhoewel volop dient ingezet te worden op een preventiebeleid dient iedere vorm van criminaliteit een passend gevolg te krijgen. Ook het slachtoffer en zijn omgeving dienen hierbij als volwaardige partner te worden behandeld.”

En hoe past de nieuwe politiepost op de Varkensmarkt in dit plaatje? Dit moet kennelijk het onveiligheidsgevoel op de rechteroever tegengaan, terwijl uit de eerste evaluatie van de camerabewaking gebleken is dat in deze wijken geen enkel crimineel feit via deze weg is vastgesteld (in tegenstelling tot het centrum) Wijkagenten lopen er sowieso rond, los van het bestaan van een extra politiepost. De cijfers van de Commissie Veiligheid geven zwart op wit aan dat er amper misdaden gebeuren in het Aalsterse ‘ghetto’. Het pleidooi voor een bijkomend politiekantoor aldaar ruikt eerder naar stigmatisering van de (gekleurde) rechteroever …

“9. SD&P ijvert voor hedendaagse goede publieke dienstverlening voor iedere inwoner. Iedere inwoner wordt gelijk behandeld. Vriendjespolitiek, eigenbelang, belangenvermenging of voorbijgestreefd corporatisme zijn uit den boze. Een actieve maar ook slimme overheid regisseert de samenleving.”

Betoging NOIG-VA en BBTK 05/11/'12

Laat ons even toe om bij de frase over vriendjespolitiek en dergelijke, discreet in ons vuistje te lachen. Met “voorbijgestreefd corporatisme” geeft men duidelijk een sneer naar de vakbonden. Kan het er iets mee te maken hebben dat BBTK, door deelname aan de Noig Verontruste Aalstenaars, door o.a. een campagne van lange adem en druk in de media maar ook in de andere geledingen van de vakbond, er mede voor gezorgd heeft dat de Aalsterse sp.a -bom uiteindelijk gebarsten is? En uiteraard staat deze passage uit de programmaverklaring ook goed op het CV als men solliciteert bij de N-VA. En wat bedoelt men in hemelsnaam met een “slimme overheid?” Mannen en vrouwen in grijze maatpakken met een bovenmenselijk volume aan hersenen zoals in de betere sci-fi film? … voorlopig een groot raadsel.

“10. SD&P wil moderne en leefbare steden en gemeenten, waar stadsvernieuwing, opwaardering van wijken, buurten en dorpen centraal staan. Jongeren en gezinnen in hun meest diverse vorm dienen hier een aantrekkelijke en stimulerende leefomgeving te krijgen. Tegelijk vergeten steden hun geschiedenis niet en bewaken zij hun erfgoed.”

We veronderstellen dat stadsvernieuwing niet hetzelfde is als prestigeprojecten? We gaan even het rijtje af: een reusachtige rode neus van 94.000 euro, een arty-farty half-overdekt bushok van 120.000 euro, een urinoir dat uit de grond opdoemt (urilift) voor het vriendenprijsje van 60.250 euro … Aalst zal willens nillens een plezante én toffe stad worden voor de betere tweeverdieners; de armere bevolking kan maar best andere horizonten opzoeken! En wat bedoelt men met “bewaken van het erfgoed?” Is dat meer dan carnaval alleen? Hopelijk niet op dezelfde manier zoals men destijds de Heilige Geestkapel in de Kattestraat mismeesterd heeft: het historisch gebouw uit 1470 doet nu dienst als … kledijwinkel. Op dat vlak is het Aalsters bestuur trouwens altijd al een bende cultuurbarbaren geweest: alweer niets nieuws onder de zon dus.

“11. SD&P zet in op maximale duurzaamheid inzake mobiliteit, verkeersveiligheid – en leefbaarheid, energie, ruimtelijke ordening, voedselproductie en water. Het behoud van de natuur en de bio-diversiteit zijn daarvan essentiële schakels.”

Bio-diversiteit is een essentiële schakel, maar wat mensen betreft mag dat gerust een beetje minder zijn? Kennelijk lonkt de SD&P ook naar de vlotte groene jongens en meisjes, al betwijfelen we enigszins dat ze na het kennisnemen van deze luttele zinnetjes over stag zullen gaan.

“12. Ieder mens heeft recht op de beleving van zijn eigenheid. Tegelijk is hij onderdeel van een samenleving waarbij gezamenlijke verantwoordelijkheid ten opzichte van elkaar en het geheel geen loze begrippen zijn. Vrede in de wijk maar ook internationaal is hierbij een centrale doelstelling.”

 –  Een opstapje naar het gekende conservatieve rechten-en plichtenverhaal dat later nog volgt. En voorwaar: het zijn toch nog echte internationalisten want: “Vrede in de wijk maar ook internationaal is hierbij een centrale doelstelling.”

“13. Mensen zijn uiteraard niet louter onderdeel van een economisch model maar hebben recht op warmte, samenhorigheid, geluk, werk, engagement, vereniging, cultuur en sport om zich ingebed te voelen in onze samenleving en zich te kunnen ontplooien binnen een ruimer geheel. Kunst, cultuur, iedere vorm van artistieke creativiteit vormen zuurstof voor onze vaak verstikkende samenleving.”

Hola Paula: ruiken wij daar een schuchtere poging tot maatschappijkritiek?

“14. Respect voor elkaar en voor het geheel zijn basisvereisten om het samenleven binnen Aalst, Vlaanderen, België en Europa mogelijk te maken. Samen-leven is immers niet iets vrijblijvend.”

Wedden dat men voor deze gevleugelde woorden een studie besteld heeft bij de Denktank Itinera? Het rechten-en plichtenverhaal komt op het einde weer piepen.

“15. SD&P heeft geen angst om ongecomplexeerd, maar tegelijk ook niet bekrompen te verwijzen naar onze Vlaamse eigenheid. Vlaanderen is de regio waarin wij leven en in de eerste plaats verantwoordelijkheid dragen. Vlaanderen is een erg belangrijk bestuursniveau geworden de voorbije decennia. SD&P wil positief en progressief inspelen op de kansen die Vlaanderen biedt waarbij het samenleven in België, Europa en daarbuiten waardevol blijft.”

Met deze paragraaf bewijst de schrijver alvast dat hij opgelet heeft tijdens de lessen Aardrijkskunde. Voor de rest lijkt het eerder een evenwichtsoefening in … tjah: in wat? Het had gerust heel wat korter gekund: “SD&P is een beweging van positieve en progressieve Vlamingen.” Maar dat zou waarschijnlijk niet zo goed gevallen zijn bij dat deel van de achterban dat wel nog “socialistisch” is, maar  zich achter de dissidenten geschaard heeft vanuit een één-tegen-allen verdedigingsmechanisme versus de “evil” Bruno Tobback die Aalst de les komt spellen. Maar ja: daar heeft hij het dan ook naar gemaakt.

“16. SD&P is voor maximale democratie en inspraak. De beweging zal in haar politieke actie maximaal kiezen voor dialoog met mensen en verenigingen. In haar eigen, interne werking zullen democratie, participatie en respect voor de leden centrale assen zijn om de besluitvorming te schragen. We willen ons engageren om ook aan afwijkende meningen een luisterend oor te bieden. Wij geloven in een politieke cultuur die gebaseerd is op goede ideeën, ideeën die ook van andere partijen of bewegingen kunnen komen, en niet op het eigen gelijk.”

De laatste paragraaf is een duidelijke uithaal naar de autoritaire en ondemocratische maatregel van Tobback junior, al vrezen we dat men zich hier heiliger voordoet dan de paus. Wat betreft het afschaffen van het leefgeld (het voorschot op het leefloon) hebben de toenmalige sp.a OCMW-raadsleden geen gehoor gegeven aan het plaatselijke partijstandpunt. Welke garantie bestaat er dat men dit in de toekomst wel gaat doen? En wat die laatste zin betreft: net de stijl van een schuchtere puber die het niet durft “aanvragen” bij een meisje. Zeg dan meteen dat de SD&P een tussenstation vormt in de overstap naar de N-VA: hieromtrent kan Karim Van Overmeire jullie nog een paar bruikbare tips verstrekken. Ook hij heeft immers gebruik gemaakt van een nieuwe politieke beweging, “Aalst, Anders en Beter”, vooraleer hij (naar zijn eigen oordeel “voldoende ontluisd”) N-VA – waarts huppelde.

Conclusie

afbeelding: Ronny Barracuda

We kunnen er inkomen dat er ondanks alles nog mensen zijn die eerlijk in het SD&P- project geloven. In zekere zin kan je de hier besproken beginselverklaring zelfs beschouwen als een “eerlijke sociaal-liberale versie” van de sp.a, besmet weliswaar met een vleugje onwelriekend schimmel. De oppervlakkigheid van de tekst is zeer bewust en het relatief voorzichtig eclectisch winkelen bij andere partijen, maar in hoofdzaak bij N-VA, laat het  minder geoefende politieke oog inderdaad makkelijk in de val trappen. Onder meer Dylan Casaers uitlatingen in de pers laten echter iets totaal anders vermoeden: de SD&P als  tijdelijk vehikel voor de postjespakkers die hun sprong naar de NV-A aan het voorbereiden zijn. Of die sprong er uiteindelijk zal komen, is natuurlijk een andere zaak …

Burgemeester Christoph D’Haese van N-VA geeft de SD&P alvast een 10 op 10: “Ik stel vast dat de partij heel positieve speerpunten heeft, tegen een jaloeziecultuur en voor een inclusieve samenleving. Hun thema's van hun beginselverklaring zijn geïnspireerd op de N-VA-waarden: ze willen een positieve koers varen, sociale misbruiken tegengaan en een sterk inburgeringsbeleid uitstippelen. Ze starten niet met een verbitterde en verkrampte politieke ingesteldheid, wat te bewonderen is. Ik geloof dat N-VA in de toekomst positief met hen zal kunnen samenwerken. De echte Vlaamse zaak blijft natuurlijk wel een politiek thema dat altijd door N-VA geclaimd zal worden. Het doet deugd dat ook zij met vooruitschrijdend inzicht het belang van de Nederlandse taal in de maatschappij erkennen. Ik hoop dat ze hun beginselverklaring dus in de praktijk omzetten.’ (Nieuwsblad.be,21 januari 2014)

We kunnen er gif op innemen dat sommige SD&P’ers terug zullen keren naar de sp.a-stal wanneer het nu reeds stuitende opportunisme en carrièrisme van hun tenoren nóg duidelijker zal worden. Ondertussen hebben de carnavalgroepen in Aalst tenminste een vette kluif …