donderdag 25 september 2014

Verzet tegen besparingen in het ASZ

foto: HLN.BE REGIO
Op donderdag 25 september vernamen we via de pers dat het gemeenschappelijk vakbondsfront van het ASZ een stakingsaanzegging indient voor onbepaalde duur, wat te verwachten was. De tijdelijke wapenstilstand tot eind september (het 'resultaat' van de 24 urenstaking op 8 september) heeft kennelijk weinig zoden aan de dijk gebracht. Onder het artikel dat zal gepubliceerd worden in het septembernummer van het Uilenbulletijn, het maandblad van 't Uilekot.

Op maandag 8 september was het terug prijs in het ASZ, het ziekenhuis met campussen in Aalst, Geraardsbergen en Wetteren. Een rijk bemande én bevrouwde  stakerspost (tussen de 70 en 100 op het hoogtepunt) illustreerde alvast het succes van de 24-urenstaking. Het operatiekwartier was dicht, het magazijn ging voor de eerste keer in de actiegeschienis van het ziekenhuis  plat, op de dienst neurologie kwam buiten het diensthoofd amper 1 verpleegkundige opdagen enz. Het personeel van het ASZ en hun vakbonden hebben al een rijke traditie opgebouwd wat betreft acties en stakingen sinds 2008. In de ziekenhuissector is het allesbehalve evident om een succesvolle staking te organiseren maar het was dan ook geen kattenpis waar de werknemers tegen in verzet komen.  Om het plaatje te kunnen begrijpen moeten we echter even een korte kroniek van acties in het verleden schetsen.

In november 2008 had een eerste staking van drie dagen plaats tegen het verbreken van de belofte van de directie i.v.m. de vaste benoemingen. Meer dan 300 personeelsleden waren geslaagd voor een examen dat uitzicht gaf op zo een benoeming. In 2007 beloofde de directie dit uit te voeren maar uiteindelijk besliste ze om over te gaan tot het benoemen van in de veertig uitverkorenen (familie en entourage van politici en hogere kaders) waaronder minder dan de helft verpleegkundigen. De manier waarop er door de toenmalige burgemeester en politie, werd omgegaan met het stakingsrecht was allesbehalve: personeelsleden werden ‘s ochtends vroeg door een politiecombi opgehaald (zonder bevel van de gouverneur!) en aan het ziekenhuis afgezet. Soms gebeurde dit op een brute wijze. In Wetteren plukte de politie doodleuk personeelsleden uit het stakingspiket om ze te dwingen aan het werk te gaan.

Op 5 maart 2009 begon een vervolgstaking die duurde tot 17 maart (meteen een stakingsrecord voor de sector) Men staakte tegen het afvoeren van de vaste benoeming, voor het stoppen van de sluipende privatisering en een oplossing voor de grote werkdruk. Deze staking ging ook gepaard met intimidaties van de directie tegenover individuele werknemers: “Uw C4 ligt al klaar …”

In maart en april 2009 volgden nog acties aan de Aalsterse gemeenteraad tegen de hardnekkige onwil van de directie om te onderhandelen. Niettemin werd de vaste benoeming uiteindelijk geschrapt en als troostprijs kwam er een tweede pensioen­pijler voor de contractuelen.

Op 21 juni 2011 legde een deel van het personeel opnieuw kort het werk neer. Steen des aanstoots was een extra premie van 9000 euro die de directieleden zichzelf wilden toekennen. De bonus werd door de directie verdedigd met het argument dat ze minder verdienenden dan hun collega’s in privéziekenhuizen. In totaal ging het over een bedrag van 63 000 euro voor 7 directieleden. Op dinsdag 19 juli 2011 volgde nog een prikactie …

Anno 2014 wil men de tweede pensioenpijler voor de contractuelen terugschroeven tot 2% en de werknemers drie halve dagen vakantie (“dienstvrijstelling”) afpakken terwijl in het recente verleden er ook al verlofdagen voor de bijl gingen. Bij die pensioenpijler geldt tot nu toe de regel dat het percentage naargelang de anciënniteit (in schijven van 5 jaar) kan oplopen tot 6,5%. En uiteraard waren er ook de onopgeloste grieven uit 2008: de werkdruk en de onderbezetting op de diensten.

Op de stakerspost op die bewuste maandag waren ook vakbondsafgevaardigden van andere bedrijven en delegaties van consequent linkse partijen aanwezig uit solidariteit. Journalisten herkenden sommigen meteen van de acties van de Noig Verontruste Aalstenaars. Want er is wel degelijk een verband … Het ASZ wordt al sinds mensenheugenis bestuurd door de voormalige sp.a-clan (nu gekend als de rechtse afsplitsing “SD&P”) die samen met N-VA en CD&V het stadsbestuur vormt.  Terwijl het moto van de stad Aalst klinkt als ‘Nec spe, nec metu’ (noch door hoop, noch door vrees) geldt in het ASZ eerder: Eerst oompje en dan oompjes kinderen …  ’s Ochtends vroeg kwam burgemeester D’Haese (N-VA) in het bijzijn van de voorzitster van het ASZ, Daisy Van Gheit (SD&P) én politie onder het oog van de camera’s zijn macht demonstreren. Hij meende te moeten vertellen dat de vakbonden gelogen hadden over het feit dat er geen overleg geweest is over de besparingen. Volgens hem waren er al niet minder dan 6 gesprekken geweest tussen directie en vakbonden. Het borstgeklop van de burgemeester werd door typisch Aalsters sarcasme beantwoord :“Het is niet omdat ik 6 gesprekken gehad heb met mijn vrouw, dat ze ook geluisterd heeft …” Wat later zou hij nog dreigen om het rampenplan af te kondigen waardoor hij personeelsleden zou kunnen laten opeisen door politie. De vakbonden hadden nochtans ruim op voorhand aan de directie gevraagd om een minimumbezetting te organiseren maar kennelijk was dit minder aantrekkelijk dan op “werkbezoek” gaan in Milaan …

Het uiteindelijke resultaat van de staking is een tijdelijke wapenstilstand tot 30 september ‘om de onderhandelingen alle kansen te geven.’ De directie blijft echter vasthouden aan het bedrag dat moet bespaard worden bij het personeel: 580.000 euro per jaar. Dat er niet veel vertrouwen is tussen directie en personeel is op zijn best zacht uitgedrukt. Ter illustratie een citaat uit het pamflet van het gemeenschappelijk vakbondsfront dat door de stakers aan patiënten en bezoekers werd uitgedeeld: “ Beste directie, wij zijn niet anders gewoon dan dat u ons bedriegt. In ruil voor statutarisering werd het sociaal conflict van 2009 opgelost en werd de tweede pensioenpijler in de vorm van een groepsverzekering ingevoerd in het ASZ. Resultaat: sociale vrede. Ondertussen hebt U enkel statutarisering doorgevoerd voor uzelf en geniet U van extra legale voordelen. U zorgt blijkbaar goed voor uzelf, beste directie. Ook in de huidige context doet U niks anders dan verdeeldheid zaaien tussen contractuele en statutaire tewerkstelling en haalt U oude koeien uit de gracht […] Ondertussen zorgt u er tevens voor dat diverse diensten onderbemand zijn. En toch zorgen de personeelsleden van ASZ Aalst voor een aanzienlijke meerwaarde in uw cijfers en in uw winst.” Men vergat er nog aan toe te voegen dat de directie de eigen boekhouding niet kan lezen. Half juni liet men via de pers weten dat het ASZ in 2013 een verlies geboekt had van 2.953.282 euro. Een week later werd deze kwakkel rechtgezet: het verlies betrof 185.000 euro …

We moeten wel vermelden dat het ASZ een zogenaamd ”gemengd” ziekenhuis is: een deel is publiek en hangt af van het OCMW en een ander deel is privé (MSSZ: de VZW van de dokters) De sluipende privatisering en commercialisering in de gezondheidszorg heeft het ASZ niet overgeslagen. Het privé-gedeelte, waar dokters zich als het ware de keizer van China wanen, biedt ondertussen al werk aan enkele honderden personeelsleden. Wie er zich wil van vergewissen dat de dokters door deze constructie er niet armer op geworden zijn, moet maar eens een blik gaan werpen op de doktersparking: Porsche, Maserati … De opzet van dergelijke constructies is overal hetzelfde in de ziekenhuissector, onafhankelijk of het over publiek of privé gaat: het privatiseren van de winsten (die vervolgens in enkele individuen hun zakken verdwijnen) en het afwentelen van de kosten op de gemeenschap.

Wordt vervolgd ...