stemoproep van de linkse socialisten

Sociale strijd en het stemhokje

In tijden van relatieve sociale rust is het stemhokje niet meteen het meest gunstige terrein voor de consequente linkerzijde. Het bruuske einde van het opbouwend actieplan van de vakbonden tegen het afbraakbeleid van de regering eind 2014 blijft tot op vandaag de linkerzijde parten spelen. Het moment om de regering een beslissende slag toe te dienen, werd verspeeld. Sindsdien is veralgemeende sociale strijd op de achtergrond geraakt. Veiligheid, migratie en identiteit worden door neoliberalen centraal gesteld om de aandacht af te leiden van de ongeziene sociale afbraak van hun regeringen. De rechtse tot uiterst rechtse populisten van NV-A en Vlaams Belang spinnen daar garen bij.

Politiek vacuüm links van sp.a en Groen

Ondanks het gezeur over “oubollige vakbonden uit de vorige eeuw” bewees het actieplan van 2014 dat de rechterzijde wel degelijk in de verdediging gedrukt kan worden. De voorwaarde daartoe is dat de georganiseerde arbeidersbeweging in haar geheel én doordacht in beweging komt en voorts dat er een politiek alternatief bestaat. Ook daar wringt het schoentje. Al 40 jaar werkt de klassieke sociaaldemocratie mee aan de neoliberale afbraakpolitiek van besparingen en privatiseringen. Na de val van de muur werd alles wat naar socialisme rook, er uitgespuwd. Weinigen geloven nog dat zij ooit opnieuw in staat zal zijn een linkse politiek te voeren. De Groenen hebben tijdens hun machtsdeelnames evenmin kunnen overtuigen dat zij het fundamenteel anders zouden doen. Er ontstond een gigantisch vacuüm ter linkerzijde. 

In Spanje wordt dat vacuüm opgevuld door Podemos en in Frankrijk door La France Insoumise. Zowat overal in Europa zijn nieuwe linkse partijen of formaties in opmars. In de VS volstond het dat Bernie Sanders teruggreep naar een flauw afkooksel van de sociaaldemocratie zoals we die kenden tot eind jaren ’70, om het politieke tij te keren. In Groot-Brittannië deed Corbyn iets gelijkaardigs. Maar in elk van die gevallen kwam de grote doorbraak er pas in een conjunctuur van opgaande sociale strijd. Daardoor werd de aandacht van bredere groepen in de maatschappij getrokken naar concrete, reële sociale problemen en de echte verantwoordelijken, de bazen en hun politieke knechten, weg van de massamedia. Bij die massamedia worden we overspoeld door verhalen over onveiligheid, migratiegolven en identiteit. Als onze vakbondsleiders oprecht een links politiek alternatief willen, dan zal dat er niet komen door rustig af te wachten, maar door nog deze zomer de strijd tegen het ‘zomerakkoord’ ernstig te organiseren. 

In België - zowel in Wallonië, Brussel als in Vlaanderen - zien we niet meteen oude volkstribunen als Sanders of Corbyn opstaan. We zouden niet weten wie. De beste kans om op electoraal vlak de balans opnieuw naar links te buigen, lijkt de PVDA die er sinds haar vernieuwing gedeeltelijk in slaagt het politieke vacuüm ter linkerzijde op te vullen. In de steden waar de PVDA de afgelopen jaren erin slaagde een zekere werking aan de dag te leggen, zullen zij in oktober hoogstwaarschijnlijk met de verkiezingen doorbreken. Dat kan linkse voorstellen als sociale woningbouw om de huurprijzen te drukken, betaalbare publieke crèches, een openbaar plan van infrastructuurwerken en de creatie van degelijke jobs op de agenda plaatsen. Het kan ook helpen om socialisme en solidariteit als alternatief op kapitalisme en winstbejag breder ingang te doen vinden. Het kan wat rest van links in sp.a en Groen een argument opleveren om ook daar voor linksere standpunten op te komen. Dat is de reden waarom LSP zowel in de gemeenteraadsverkiezingen van 2018, als in de verkiezingen van volgend jaar, in het algemeen zal oproepen om PVDA te stemmen. We hopen en zullen er op toezien dat de PVDA begrijpt dat wat gerommel in de marge niet volstaat, maar een fundamentele omslag vereist is.

‘An der schönen braunen Dender’

We moeten echter vaststellen dat een doorbraak van de PVDA in Aalst nog niet voor morgen is. De linkerzijde die zich (in meer of mindere mate) beroept op de socialistische tradities zit er al enkele jaren in het verdomhoekje. Aalst bevindt zich “an der schönen braunen Dender” (titel artikel Duits webmagazine in 2013) waar electoraal gezien de combinatie van N-VA en Vlaams Belang hoge toppen scheert, de hoogste in Vlaanderen. Het was in onze regio dat het Vlaams Belang, ondanks de neerwaartse trend elders, het best standhield.

Is dit een reden tot pessimisme? Neen. Kan dit alleen gekeerd worden in het stemhokje? Neen. Zolang politiek hoofdzakelijk een zaak blijft van een politieke elite zal de -extreme- rechterzijde in een comfortabele positie zitten om de politieke toon aan te geven. Extreemrechts en populisten richten zich op de -soms terechte- frustraties en het ongenoegen onder de minder bewuste of strijdbare lagen van de bevolking. Uit de zéér magere opkomst voor de uitgesproken extreemrechtse “witte mars tegencriminaliteit” in Aalst bleek dit nog maar eens. Indien dit niet tegengegaan wordt door een massale, actieve mobilisatie door de linkerzijde lijkt "the sky is the limit" voor allerhande would-be keizers, burgemeesters en populisten van allerlei allooi. De actieve, consequent-linkse krachten zullen in Aalst -en erbuiten- geduldig en van beneden af opgebouwd moeten worden. Toverformules of korte binnenwegjes bestaan hiervoor niet, net zomin als vooropgestelde schema's die je zomaar kan kopiëren zonder rekening te houden met de concrete context.

Linkse eenheid: theorie en praktijk

LSP stelde de vraag aan de nationale leiding van de PVDA of we hun lijsten mochten versterken met kandidaten - en dus extra campagneteams- om het resultaat voor een consequent linkse stem te maximaliseren. Het antwoord, dat 11 maanden later volgde, was negatief. Volgens ons is dit een gemiste kans om een brede dynamiek te creëren die ver buiten de onmiddellijke omgeving van PVDA, LSP en andere consequent-linkse organisaties en individuen reikt. Anderzijds bestaat er in Aalst een traditie van samenwerking in concrete actie. Denk maar aan de NOIG Verontruste Aalstenaars (2012-2014) en bijvoorbeeld de ludieke protestactie in juni tegen het bezoek van Theo Trump Francken aan onze stad.

De strijd tegen extreemrechts: 

het stokpaardje van de linkse socialisten

De linkse socialisten hechten veel belang aan consequent-linkse eenheid in de strijd tegen extreemrechts en rechts populisme. Het behoort immers tot onze kerntaken sinds de oprichting van de antiracistische campagne Blokbuster in de zomer van 1991. Aangezien de jonge pioniers van toen nu vakbondsmandaten bekleden, kreeg dit ondertussen een vervolg met ‘Syndicalisten TEGEN Fascisme.’

REGIO DENDER

Op enkele uitzonderingen na zal de LSP niet deelnemen aan de gemeenteraadsverkiezingen. Daarom roepen we op om, waar mogelijk, voor de PVDA te stemmen. Gezien de concrete situatie in Aalst doen we géén eenzijdige oproep voor de PVDA maar doen we een uitgespreide oproep in het belang van toekomstige consequent-linkse eenheid in actie in onze stad en regio.

De linkse socialisten roepen op om in AALST te stemmen voor:

1. Ofwel de lijst van de PVDA getrokken door nieuwkomer Alexander van Ransbeeck

2. Ofwel (onafhankelijke) kritische kandidaten op de open lijst van sp.a of Groen die hun sporen verdiend hebben in de georganiseerde arbeidersbeweging of samengewerkt hebben/samenwerken met de linkse socialisten zoals bijvoorbeeld in het Comité Andere Politiek, NOIG Verontruste Aalstenaars en andere eenheidsinitiatieven.

kandidaten in Aalst op sp.a:

Huguette Van Medegael (2): verpleegkundige, voormalig vakbondsafgevaardigde ACOD-ABVV ASZ
Michael Bal (5): voorzitter van de heropgerichte JS

Kerim Helaut (6): lid ACOD-onderwijs, afdelingshoofd IT en communicatie Scholengroep Dender (foto volgt binnenkort)
Evelien Roelandt (8): zorgkundige en vakbondsafgevaardigde ACOD-ABVV rusthuis Mijlbeke
Paul Van Lierde (16): vakbondsafgevaardigde ABVV VPK

Chis Ascoop (17): vakbondsafgevaardigde ABVV VPK

Hugo De Bodt (25): zelfstandige in de horeca

Franky Van Boven (30): vakbondsafgevaardigde ACOD TBM

Christine Van Mieghem (32): verpleegkundige, vakbondsafgevaardigde BBTK-ABVV ziekenhuissector

kandidaten in Aalst op Groen:

Jan Van Derschueren (23) : ambtenaar Vlaams Milieu Maatschappij

Dirk Verfaillie (33) : verpleegkundige Woonzorgcentrum en voormalig straathoekwerker

PS: Men mag voor meerdere kandidaten stemmen op dezelfde lijst

In ERPE-MERE roepen we nét zoals 6 jaar geleden op voor Anja Vanrobaeys (lijsttrekker van sp.a-groen) en zoon Robben Ghijselen (JS Aalst) Anja staat ook op de sp.a-lijst voor de provincie.

In HERZELE roepen we op om te stemmen voor de lijst LEEF! met op kop dweize en ambetante mensj  Filip De Bodt 

In DENDERMONDE roepen we op om te stemmen voor de onafhankelijke kandidaat op de sp.a-groen lijst Kris Vander Stappen, uitbater Irish Pub.

Zeer magere opkomst voor extreemrechtse “mars tegen criminaliteit” in Aalst

Op zondagnamiddag 24 juni zou er een grootse witte mars tegen criminaliteit doorgaan in Aalst. Het werd uiteindelijk niets meer dan een stilstaande fotoshoot met een handvol mensen met leeuwenvlaggen en een amateuristische spandoek met de slogan van het Vlaams Belang voor de gemeenteraadsverkiezingen. 

Het initiatief ging uit van de facebookgroep Witte Mars voor een veilige buurt voor ons en onze kinderen die na de actie omgedoopt werd in Criminaliteit in ONS Oilsjt. De nieuwe banner van de facebookgroep op 25/06 leest in het beste Oilsjters: “No crime – next exit.” Ondanks het feit dat de facebookgroep 700 leden telt, was de opkomst vrij pover. Gelukkig voor de actievoerders zorgden de opgetrommelde politiediensten voor wat volk op het stationsplein …

Het is overduidelijk dat dit initiatief extreemrechts en racistisch getint is met de “verdoken” steun van het Vlaams Belang dat het echter wou doen overkomen als een “spontaan volksprotest.” Er werden o.a. enkele voormalige leden van de beruchte en bij wet verboden privémilitie VMO opgemerkt. Mocht de Limburgse DJ Regi er bij geweest zijn, zou hij kunnen roepen hebben: “Waar zijn die hand … schoentjes?”(extreemrechts op de foto boven) Handschoenen, onafhankelijk van de weersomstandigheden, zijn het favoriete attribuut van de militanten van Voorpost die in de praktijk “de actievlam” overgenomen hebben van de VMO. De bemoedigende woorden vooraf op facebook van de eeuwige actieleider van Voorpost, Luc Vermeulen, maakten weinig verschil voor de mobilisatie: "Met respect voor de moed van de initiatiefneemster. Nu is het onze plicht om die ten volle te steunen." 

De magere opkomst is niet verwonderlijk: extreemrechts richt zich op de (terechte) frustraties en ongenoegen van de meest passieve en inerte lagen van de bevolking. Uiteraard wijst men liever naar gemakkelijke zondebokken, die er anders uitzien of een andere taal spreken, dan naar de sociale problemen die de voedingsbodem vormen voor heel wat reële spanningen in onze samenleving. 

De criminaliteit, agressie en onveiligheid exclusief toeschrijven aan de nieuwkomers in Aalst en de zogenaamde “verbrusseling” is echter meer dan één brug te ver. Het onveiligheidsgevoel is per definitie subjectief. Wie Aalst een beetje kent, weet dat niet alle  “allochtone Aalstenaars” ideale schoonzonen of brave koorknapen zijn … maar dit geldt eveneens voor de "autochtone Aalstenaars". Soms wordt hier vergoelijkend naar verwezen als “schaa jonges.” Dit neemt echter niet weg dat er inderdaad reële problemen zijn. Het gebrek aan sociale cohesie en controle door de toenemende individualisering van de maatschappij, de concentratie van de miserie in bepaalde wijken en verdere verarming van de bevolking door de sociale afbraakpolitiek, gaat men niet oplossen door op elke hoek van de straat agenten te plaatsen. Meer blauw op straat maakt dat concrete criminaliteit zich verplaatst in zowel tijd als ruimte maar lost het probleem fundamenteel niet op.

Enkel belangrijke overwinningen en vooruitgang in de sociale strijd waar blank en zwart samen het gevecht aangaan, kunnen een dam opwerpen tegen de toenemende spanningen in onze kapitalistische maatschappij waar onder impuls van bepaalde politieke partijen groepen mensen systematisch tegen elkaar uitgespeeld worden. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!

facebookmeme voor de actie, inclusief schrijffout

slogan voor de gemeenteraadsverkiezingen 2018

Aalst: waar nieuw en oud extreemrechts elkaar ontmoet … in de N-VA.

Tekst van het pamflet uitgedeeld op de ludieke actie van 9 juni in Aalst.

Gelukkige dagen voor Karim Van Overmeire

Een droom gaat in vervulling voor één van de coauteurs van het beruchte 70-puntenplan van het Vlaams Blok en voormalig praeses van de Gentse NSV. Karim Van Overmeire is uiteindelijk (via een omweg én tijdelijk) burgemeester van Aalst! (*) ‘Plaatsvervangend burgemeester’ bekt toch beter dan ‘tweede schepen’, niet? En tegelijkertijd lijkt de ideologische opvolging ook verzekerd door een nieuwe jonge generatie.

(* Sinds donderdag 7 juni heeft Christoph D'Haese zijn taken als burgemeester opnieuw opgenomen, zij het voor een paar uurtjes per dag)

Zoek Wally … euh: Stijn!

Student uit Herdersem Stijn Everaert en nummer 22 op de lijst voor de gemeenteraad is het jongste bestuurslid van N-VA Groot Aalst.  Als je zijn voorstelling op de officiële webstek van N-VA Aalst bekijkt, lijkt er geen vuiltje aan de lucht … maar zoals doorgaans bij de N-VA: schijn bedriegt.

Op diezelfde website wordt hij voorgesteld als “idealist en ideoloog.” Een mooi eufemisme voor wat er straks gaat volgen … Verder schrijft men: “Stijn is actief in Jong N-VA Kanton Aalst, waar hij de functie van secretaris waarneemt. In de Afdelingsraad vertegenwoordigt hij onze afdeling samen met jongerenvoorzitter Lauri De Wever.”

“Jong N-VA is een vereniging met vele leden en dus verschillende overtuigingen. Dat vindt Stijn een troef, hoe meer jongeren zich een mening vormen over politiek thema’s, hoe beter. Daarnaast is hij actief in de Vlaamse Volksbeweging en lid van het Davidsfonds.” Zéér vreemde uitspraak voor iemand die lid is van organisaties die zich vooral bezig houden met het lastig vallen van andersdenkenden … Maar daar komen we meteen op terug. Wie verwacht dat er vervolgens nog  een paar organisaties opgesomd worden, komt van een kale kermis terug. Onze beste Stijn vergeet te vermelden … de klassieke neofascistische NSV (zie foto onder) én de nieuwrechtse, identitaire ‘Schild & Vrienden.’

NSV niet langer exclusieve kweekbodem voor Vlaams Belang

De traditionele straatvechters van de Nationalistische Studenten Vereniging (NSV) behoeven voor de oudere jongeren onder ons geen voorstelling maar blijkbaar is daar sinds de steile opmars van de N-VA toch wat veranderd als officieuze kweekbodem voor het Vlaams Belang. Sinds het overdonderend politiek en electoraal succes van de N-VA heeft elitair extreemrechts een comfortabel warm nestje gevonden in de schoot van de grootste regeringspartij. Het doet ons denken aan de oude Volksunie vóór de extreemrechtse afscheuring(en) eind jaren ’70. Het Vlaams Belang moet het tegenwoordig stellen met “de overschot”: folklorefascisten en derderangsfiguren in allerhande kleuren en gradaties. Echter, ambitieuze extreemrechtse studenten van NSV, KVHV, Schild & Vrienden … weten dat de N-VA the place to be is om carrière te maken én invloed uit te oefenen.

Schild & Vrienden

Schild en Vrienden (S&V) ontstond “spontaan” onder leiding van de ambitieuze en would-be SS führer Dries Van Langenhove als ordedienst voor het rondreizend propagandacircus van Theo Trump Francken. Ondertussen laten ze zich regelmatig opmerken op sociale media volgens de regels van de kunst van “Génération Identitaire“ en de Amerikaanse Alt-right. In de reële wereld beperken deze hippe fils-à-papa fascisten zich doorgaans tot kleine acties. Tot nog toe was hun grootste mobilisatie een 50tal personen tijdens de laatste NSV-betoging in Gent in maart 2018. Vóór die betoging lieten ze een aparte groepsfoto nemen om aan te tonen dat zij the new kids on the block zijn.

Niet enkel "puberaal facebookgedoe" ...

Eén van de voorkeursactiviteiten van extreemrechts, intimidatie van andersdenkenden, beperkt zich echter niet tot het klassieke trollen op sociale media. In Gent ging S&V al dan niet onder leiding van ambitieuze Dries al een paar keer tot fysieke actie over: het aftrekken en vernielen van spandoeken tijdens een vluchtelingenactie van NGO’s aan het Gravensteen, diefstal en “mediageniek verbranden” van de grote rode vlag van het ABVV-gebouw op de Vrijdagsmarkt én het fysiek intimideren van studentenactivisten. Als ze zich op een stakingspiket vertonen, is het doorgaans om “goedlachs te provoceren” of om met vakbondsmateriaal aan de haal te gaan.

Schild & Vrienden in Aalst

Ondanks het feit dat Stijn, de Aalsterse undercover S&V’er, zich graag laat fotograferen in grote groepen, is hij nergens te bespeuren als er actie gevoerd wordt door een klein groepje Schild & Vrienden … in Aalst. In Aalst komt hij enkel in the picture als jonge N-VA’er. Bij de zwartepietenactie van Schild & Vrienden op de Aalsterse Grote Markt vorig jaar was hij nergens te bespeuren. Aalstenaar Yoni De Smet moest het dan stellen met versterking van (NSV) commilitones van buiten Aalst: één uit Gent en één uit Sint-Niklaas.

Waarom dit verhaal? Mensen met een beetje ervaring in de antifascistische beweging weten dat neten luizen kunnen worden. Dat Schild & Vrienden steeds de grens opzoekt hoe ver ze kunnen gaan, is ook niet meteen geruststellend. En last but not least: er zit geld achter. Zo worden zij o.a. gesponsord door de Marnixring.

“Marnixring Internationale Serviceclub vzw bestaat op dit ogenblik uit een zestigtal ‘ringen’ en telt meer dan 1300 leden in Vlaanderen, Nederland, Frans-Vlaanderen en Zuid-Afrika.” (website Marnixring) Bij de opsomming van die landen hoeven we er geen tekeningetje bij te maken van waar de wind waait. Extreemrechts ingebed in een “salonfähige” regeringspartij is veel gevaarlijker voor de linkerzijde dan de gebruikelijke clubjes van marginale biernazi’s.

Zoals de NOIG Verontruste Aalstenaars (NOIG VA) destijds zeiden: “We houden jullie in het oog!”

persbericht: protest 9 juni tegen N-VA campagnebus in Aalst

Op 9 juni doen Theo Francken en Ben Weyts met de campagnebus van N-VA Aalst aan. Verschillende organisaties zullen tegelijkertijd een ludiek protest laten horen om duidelijk te maken dat niet iedereen gediend is met de verdeel- en heerspolitiek van de grootste regeringspartij.

Michael Bal (Jongsocialisten) : “Het meest geliefde doelwit van de N-VA en meteen ook de zwakste groep zijn de vluchtelingen. Door de systematische ontmenselijking van vluchtelingen waren de reacties op o.a. sociale media naar aanleiding van de dood van de tweejarige Mawda navenant. Het is een herkenbaar mechanisme dat in een duister verleden ook toegepast werd."

Bart Van der Biest (Linkse Socialistische Partij): “De truc met: ‘Kijk daar een vluchteling die komt profiteren’ moet de aandacht afleiden van de nooit geziene sociale afbraak door de regeringen: het ondergraven van de lonen (indexsprong), verhoging van de pensioenleeftijd en continu gepruts aan de berekening van die pensioenen met o.a. het voorstel tot het beruchte pensioen met punten, zware besparingen in de gezondheidszorg, afbraak van de openbare diensten, … Tegelijkertijd worden de superrijken en de grote bedrijven dik in de watten gelegd.”

Alexander Van Ransbeeck (PVDA): “We moeten bouwen aan een maatschappij waar sociale rechten en mensenrechten voor werknemers én vluchtelingen gegarandeerd worden. Dat doen we niet met besparingen of door nieuwe gevechtsvliegtuigen aan te kopen. Dat is het recept van de N-VA en komt enkel de 1 % rijken ten goede. Er is een sociale beweging nodig die samen de problemen van de mensen aanpakt. Met de optocht van zaterdag helpen wij mee die beweging voor maatschappijverandering op te bouwen."

Optocht voor de onbekende vluchteling 

Zaterdag 9 juni om 10u30, Volkshuis (Houtmarkt Aalst)

9 juni: protest tegen N-VA campagnebus met Theo Francken

 

Op 9 juni doet de N-VA bustour met Theo Trump Francken en Ben Weyts Aalst aan. Op initiatief van de Jongsocialisten werden verschillende organisaties samengeroepen om een ludiek protest te laten klinken. Wij willen duidelijk maken dat niet iedereen gediend is met de verdeel -en heerspolitiek van de grootste regeringspartij.

 

Het meest geliefde doelwit van de N-VA (en meteen ook de zwakste groep) zijn de vluchtelingen. Door de systematische ontmenselijking van vluchtelingen waren de reacties op o.a. sociale media naar aanleiding van de dood van de tweejarige Mawda navenant. Vóór hen waren er echter al heel wat andere groepen het voorwerp van de zondebokkenpolitiek van de neoliberalen en rechts-populisten. Het is de schuld van de sossen, de vakbonden, de mutualiteiten, de Walen, “de overgesubsidieerde” culturele sector, de werklozen, de steuntrekkers, migranten, … Het rijtje is ondertussen schier oneindig.

 

De truc met: “Kijk daar een vluchteling die komt profiteren” moet de aandacht afleiden van de nooit geziene sociale afbraak door de regeringen met N-VA: de lonen (indexsprong), de pensioenen (verhoging pensioenleeftijd én continu gepruts aan de berekening), zware besparingen in de gezondheidszorg, afbraak van de openbare diensten, … Tegelijkertijd worden de superrijken en de grote bedrijven dik in de watten gelegd.

 

Dat er zich rond het rondreizend propagandacircus van Theo Francken een nieuwe extreemrechtse stroming IN de N-VA gevormd heeft, was slechts een kwestie van tijd.

 

In de traditie van de ‘NOIG Verontruste Aalstenaars’ zeggen wij opnieuw: “Wij houden jullie in het oog!”

 

Michael Bal, Jongsocialisten

 

Bart Van der Biest, Syndicalisten TEGEN Fascisme-Blokbuster/LSP

Alexander Van Ransbeeck, PVDA