Tekst van het LSP-pamflet dat uitgedeeld werd op de actie aan de gemeenteraad op 19 juni 2019:
Solidariteit met de leerlingen, ouders en personeelsleden van De Appelbloesem!
Het
stadsbestuur van Dendermonde heeft beslist om de gemeentelijke kleuter- en
basisschool van Appels te sluiten. Dinsdag 11 juni werden de ouders en het schoolteam
hiervan op de hoogte gesteld. Pas twee dagen later werd de schoolraad hier
officieel over ingelicht. De reden die het stadsbestuur aanhaalt voor de
sluiting zijn enerzijds de problemen met de infrastructuur en anderzijds het
teruglopend aantal leerlingen.
Weerwraak?
Het is niet
de eerste keer dat de gemeenteschool van Appels met sluiten bedreigd wordt. In
2010 wou CD&V, toen in kartel met N-VA, de school ook al sluiten. Dit
stuitte op veel verzet bij coalitiepartner sp.a. Door een wisselmeerderheid met
de bijna voltallige oppositie kon de school toch open blijven, zij het onder
een andere vorm. Er werd gekozen voor het methodeonderwijs van Freinet. De
tegenstanders van toen vormen nu een meerderheid in de gemeenteraad van
Dendermonde. Dat zij na vijf maanden besturen al overgaan tot de sluiting van
de Appelbloesem neigt dan ook naar weerwraak.
Halve leugens
De door het
stadsbestuur aangehaalde redenen tot sluiting, problemen met infrastructuur en
het teruglopend aantal leerlingen, houden niet volledig steek. In haar
intentieverklaring schrijft de stad dat de site open blijft voor verenigingen
en voor allerlei evenementen maar om les te geven voldoet de infrastructuur
niet?! Het oudercomité stelt terecht dat de huidige infrastructuur voldoende is
om de lessen te laten doorgaan. Dit in afwachting van overheidssubsidies vanuit
de Vlaamse regering voor een nieuwbouw. De nieuwe site biedt dan onderdak aan
een school en een volwaardig gemeenschapscentrum.
Halve
waarheden
Het tweede
argument van de stad, een teruglopend aantal leerlingen, klopt niet volledig.
Volgend schooljaar is er inderdaad een daling van het aantal leerlingen. Maar
dit mag niet verbazen aangezien er al sinds januari van dit jaar vanuit de
meerderheid wordt gefluisterd over de sluiting. Het is normaal dat ouders
kiezen voor zekerheid en hun kind in een andere school inschrijven. Daarnaast
is het oudercomité al jaren vragende partij voor een duidelijk uitgeschreven
visie. Ook de vragen en bezorgdheden die de ouders al lang stellen, bleven
steeds onbeantwoord. Het dalend leerlingenaantal is niet de oorzaak van het
falen van de school maar wel het gevolg van een jarenlang wanbeleid.
Onderwijs is
een basisrecht, geen wingebied!
Zoek de
schuldige bij het systeem!
Dendermonde
is lang niet de enige stad in België waar problemen opduiken op vlak van
onderwijs. Iedereen die met onderwijs te maken krijgt op welk niveau ook, ziet
de gevolgen van 30 jaar besparingen. Vooral op infrastructuur is fors bespaard.
Zoals voormalig minister van onderwijs Luc Van Den Bossche (SP.A) stelde:
“Stenen staken niet, dus daarop wordt bespaard”. Het zorgt ervoor dat veel
scholen in erbarmelijke staat zijn. Dat heeft gevolgen voor zowel leerlingen
als het personeel. Scholen hebben vandaag niet genoeg middelen om hun onderwijstaak
tot een goed einde te brengen.
Onderwijshervorming
is geen oplossing
Langs Vlaamse
kant had je het M-decreet en langs Waalse kant het Pacte d’Excellence (‘Pact om
uit te blinken’). Beide beleidsplannen willen “resultaten” en “precieze
doelstellingen”, zonder rekening te houden met de menselijke en subjectieve
aard van het leren. Of met de realiteit in de klaslokalen. Onze leerlingen en
leerkrachten zijn nochtans geen machines.
De veranderde
arbeidsvoorwaarden voor het onderwijzend personeel laten zich duidelijk voelen
op de werkvloer. Een job in het onderwijs is iets waar velen van dromen. Eens
geconfronteerd met de werkelijkheid, laten ze de droom al snel vallen: 20% van
de starters stopt in de eerste vijf jaar. Maar ook ervaren rotten worden overstelpt
met extra taken zoals socio-emotionele zorg, aanpakken van discriminatie,
opsporen of tegengaan van radicalisering, dossiers voor iedere leerling, … Om
deze en andere problemen aan te kaarten werd er eerder dit jaar nog gestaakt
binnen onderwijs, eind maart langs Vlaamse kant en begin april in Brussel en
Wallonië. Kort daarna laaide er een felle discussie op over de kwaliteit van
het onderwijs na een slecht rapport voor het Vlaamse onderwijs volgens de
PISA-standaarden. Het publieke debat dat daarop volgde werd geframed als een
tegenstelling tussen kennis en vaardigheden. Op geen enkel moment ging het over
de middelen die nodig zijn om kwaliteitsvol onderwijs te garanderen.
Publieke
investeringen zijn nodig!
Er is
duidelijk nood aan massale investeringen. Het optrekken van de publieke
middelen voor onderwijs tot 7% van het BBP, zoals in de jaren 1980, is een
eerste stap. Nu is dit slechts 6,55%. Meer publieke middelen moeten toelaten
dat de lonen stijgen, dat meer personeel wordt aangeworven op alle niveaus en
dat er een degelijke infrastructuur is. Maar los van welke partijen in de
regering zitten, mogen we er niet van uitgaan dat er extra middelen komen. De
besparingen zullen verdergaan en de werkdruk zal blijven stijgen.
De stakingen
van eerder dit jaar waren al een duidelijk signaal naar de toekomstige
regering, maar volstaan niet. Er is een actieplan nodig om de politici onder
druk te zetten. Hierover kan best nu al gediscussieerd worden binnen de
vakbonden, maar ook op de scholen met alle personeelsleden, leerlingen en
ouders. Kwaliteitsvol onderwijs belangt ons allen aan!
Link naar de petitie
Link naar artikel HLN over de actie aan de gemeenteraad
Link naar reportage TV OOST
