 |
| Tom Van Grieken in zijn straatvechtersperiode bij de NSV |
Dit artikel moet opgevat worden als bijsluiter bij interviews van het hippe neofascistische duo Tom en Dries.
Tom Van Grieken, de jonge voorzitter van het Vlaams Belang, is net zoals zijn wapenbroeder Dries Van Langenhove de laatste tijd niet meer weg te slaan uit de media.
Interessant in de interviews bij (progressieve?) media is het dubbel gezicht van het neofascisme. Men zou bijna gaan geloven dat het Vlaams Belang een respectabele partij zoals een ander is … Niet dus.
In de antwoorden op vragen van lezers van De Morgen blijkt nogmaals dat Tom Van Grieken een gewiekste neofascist is. Een politieke koorddanser die zijn woorden minutieus afweegt ... voor een in zijn ogen progressief caffè latte publiek terwijl hij in zijn achterhoofd rekening houdt met de eigen achterban.
Géén ranzige praat meer …
Neofascisten in hun hoedanigheid van perceptie-acrobaten en fake-news-apostelen kunnen het - in dit stadium - niet echt waarderen dat de gespletenheid tussen de "gematigde” retoriek naar de buitenwereld toe en de interne ranzige praat & praktijk belicht wordt.
Klassieke fascisten behoren historisch tot de professionals van het geweld en de politieke provocatie maar zoals het in politiek betaamt: er is voor alles een tijd en een plaats ... Tot nader order blijft het Vlaams Belang de enige politieke partij met een permanente ordedienst: de "nationalistische actiegroep" Voorpost. Voorpost is de enige ernstige politieke erfgenaam van de verboden privémilitie VMO en steekt de voorliefde voor Runensymboliek, uniformen, kadaverdiscipline én straatgeweld niet echt onder stoelen of banken.
“Ik vind de PVDA te doctrinair, maar ik apprecieer hun basismilitanten wel. Postjes interesseren hen niet, het gaat hen echt om het programma.”
Door opvallend mild te zijn voor de PVDA - terwijl beide politieke stromingen gezworen erfvijanden zijn - versterkt Van Grieken de anti-establishment uitstraling van het Vlaams Belang. In een dubbelinterview met Peter Mertens in Humo (15/04/2019) stelt Van Grieken: “Oppositiepartijen moeten elkaar geen vliegen afvangen. Op sommige punten kunnen we samen tegen het establishment vechten.'' Het is nu eenmaal een feit dat beide partijen op gelijkaardige, terechte frustraties inspelen (met uiteraard volledig andere oplossingen) Hoe je het draait of keert: het Vlaams Belang en de PVDA vissen voor een stuk in dezelfde vijver. Hopelijk laten sommigen zich hierdoor geen zand in de ogen strooien: één Molotov-Ribbentroppact zou moeten volstaan om er lessen uit te trekken.
Van Grieken geeft zelfs een sneer naar de werkgevers maar brengt dit wat later in balans met een veeg uit de pan naar de vakbonden via een omwegje.
“Er bestaat tegenwoordig een trend op rechts, bijvoorbeeld bij N-VA, om te zeggen: als iemand een arbeidsmigrant is, dan is hij welkom. Denk maar aan de IT’ers uit Marokko die men naar hier wil laten overkomen. Dat vind ik kortzichtig beleid. Wie bedient men zo? De werkgevers, die zien hun winsten stijgen. Wie betaalt hiervoor? De samenleving. Daar doe ik niet aan mee.”
“11.11.11 gebruikt zijn donaties om bijvoorbeeld in Latijns-Amerika te investeren in socialistische vakbonden. Daar ben ik absoluut tegen. Ik vind het goed dat er vakbonden worden opgericht voor arbeiders, maar kies dan voor een neutrale organisatie.”
Zo positioneert hij zich als een man die uitstijgt boven de klassen. Dit ligt volledig in de lijn van de solidaristische ideologie die de klassenstrijd afraadt of sterker nog: ontkent.
Het Vlaams Blok was midden jaren ’90 van vorige eeuw er niet vies van om typische socialistische en arbeiderssymbolen zoals Daens, Emile Moyson, Boelwerf Temse én 1 mei te recupereren. Het bleef toen en blijft vandaag nog steeds holle retoriek.
Klassieke fascisten behoren historisch tot de professionals van het geweld en de politieke provocatie maar zoals het in politiek betaamt: er is voor alles een tijd en een plaats ... Tot nader order blijft het Vlaams Belang de enige politieke partij met een permanente ordedienst: de "nationalistische actiegroep" Voorpost. Voorpost is de enige ernstige politieke erfgenaam van de verboden privémilitie VMO en steekt de voorliefde voor Runensymboliek, uniformen, kadaverdiscipline én straatgeweld niet echt onder stoelen of banken.
 |
Voorpost in "gala-uniform"
tijdens een IJzerbedevaart (1979)
|
 |
Het "actie-uniform" van Voorpost als ordedienst tijdens
bijvoorbeeld de jaarlijkse NSV-betogingen is zwarte/donkere kledij eventueel aangevuld met passende handschoenen en geel hesje. Het gele hesje blijft wel achterwege bij
offensieve fysieke actie ...
|
PVDA en Vlaams Belang:
één strijd tegen het establishment?
Door opvallend mild te zijn voor de PVDA - terwijl beide politieke stromingen gezworen erfvijanden zijn - versterkt Van Grieken de anti-establishment uitstraling van het Vlaams Belang. In een dubbelinterview met Peter Mertens in Humo (15/04/2019) stelt Van Grieken: “Oppositiepartijen moeten elkaar geen vliegen afvangen. Op sommige punten kunnen we samen tegen het establishment vechten.'' Het is nu eenmaal een feit dat beide partijen op gelijkaardige, terechte frustraties inspelen (met uiteraard volledig andere oplossingen) Hoe je het draait of keert: het Vlaams Belang en de PVDA vissen voor een stuk in dezelfde vijver. Hopelijk laten sommigen zich hierdoor geen zand in de ogen strooien: één Molotov-Ribbentroppact zou moeten volstaan om er lessen uit te trekken.
Van Grieken geeft zelfs een sneer naar de werkgevers maar brengt dit wat later in balans met een veeg uit de pan naar de vakbonden via een omwegje.
“Er bestaat tegenwoordig een trend op rechts, bijvoorbeeld bij N-VA, om te zeggen: als iemand een arbeidsmigrant is, dan is hij welkom. Denk maar aan de IT’ers uit Marokko die men naar hier wil laten overkomen. Dat vind ik kortzichtig beleid. Wie bedient men zo? De werkgevers, die zien hun winsten stijgen. Wie betaalt hiervoor? De samenleving. Daar doe ik niet aan mee.”
“11.11.11 gebruikt zijn donaties om bijvoorbeeld in Latijns-Amerika te investeren in socialistische vakbonden. Daar ben ik absoluut tegen. Ik vind het goed dat er vakbonden worden opgericht voor arbeiders, maar kies dan voor een neutrale organisatie.”
Zo positioneert hij zich als een man die uitstijgt boven de klassen. Dit ligt volledig in de lijn van de solidaristische ideologie die de klassenstrijd afraadt of sterker nog: ontkent.
 |
|
 |
| Aalst 1996 |
De partij houdt dit jaar zijn 1 mei feest in Ninove, de thuishaven van biernazi D’Haeseleer. Het Vlaams Belang beweert op het facebookevent: "Niet de linkerzijde, maar het Vlaams Belang is vandaag het syndicaat van de gewone Vlaming." Als partij van rabiate vakbondshaters die steeds moord en brand roepen bij stakingen, kan dit alvast tellen.
De overname van enkele ABVV-eisen zoals een minimumpensioen van 1500 euro en wettelijke pensioenleeftijd vanaf 65 jaar in volle verkiezingsstrijd zijn bedoeld om de arbeidersstemmen van het openlijke neoliberale N-VA af te snoepen. Schieten op “de asociale N-VA” is één van de nieuwe favoriete hobby’s van Van Grieken geworden.
Toms tegenargumentatie waarom het VB géén fascistische partij zou zijn, snijdt geen hout: “Vlaams Belang is geen fascistische of racistische partij. Ik heb 18.000 leden en 550.000 kiezers. Ik sluit niet uit dat daar ergens een racist tussen zit, maar dat is bij N-VA en Open Vld net hetzelfde.”
Fascisme hoeft in de grond niets te maken te hebben met racisme maar racisme is nu éénmaal één van de gemakkelijke manieren om mensen tegen elkaar op te zetten. Zuiver theoretisch gezien kan men een hardcore fascist zijn zonder racisme. Maar hier komen we later in dit artikel op terug bij de definitie van het klassieke fascisme.
Wat het percentage aan halve en volledige leugens in het interview van De Morgen is, zullen we wellicht nooit te weten komen. De passage over "Heil Dries" KLINKT in tegenstelling tot de rest toch minder geloofwaardig, ook voor politieke leken. Tom Van Grieken, de voormalige straatvechter van de NSV, kan veel aangewreven worden maar géén naïviteit. Momenteel zijn Dries en Tom 2 handen op 1 buik maar of dit ook zo zal blijven, is een andere zaak. Het jonge en dynamische duo staat symbool voor de heropstanding (na een korte electorale inzinking) van een eigentijds extreemrechts in Vlaanderen. Of de persoonlijke ambities van beiden geen roet in het eten zullen gooien in de toekomst, valt nog af te wachten.
Bij neofascisten en rechtse populisten staan woorden niet zeldzaam haaks op hun daden. Dat is ook de reden waarom consequente antifascisten vasthouden aan "géén platform voor fascisten" aangezien je nooit de waarheid uit die mannen zal krijgen, wat een eerlijk debat bij voorbaat uitsluit.
Uiteraard moet alles vanuit de concrete context bekeken worden en kunnen er zich situaties voordoen dat men het spreekwoordelijke podium deelt met extreemrechts ... om hen te ontmaskeren. Maar dit zou eerder de uitzondering dan de regel moeten zijn aangezien men anders bijdraagt tot de salonfähigkeit en normalisering van extreemrechts die eigenlijk al veel te ver gevorderd is in Vlaanderen. De populistische en polariserende praat van N-VA kopstukken heeft onmiskenbaar bijgedragen tot het normaliseren van het bruine gedachtegoed.
We kunnen begrijpen dat heel wat mensen - zonder de nodige politieke kennis en ervaring - met open ogen in dergelijke praatjes trappen. Bij het – letterlijk - uitsterven van de levendige herinneringen aan de jaren '30 en '40 van vorige eeuw is het dan ook in de eerste plaats aan de politiek geschoolde arbeidersbeweging om het ware gelaat van het fascisme te ontbloten. De georganiseerde arbeidersbeweging dient haar verantwoordelijkheid op te nemen als collectief geheugen maar in de praktijk merken we dat daar toch soms de nodige schroom rond bestaat …
Het klassieke fascisme is in essentie een massabeweging die erop gericht is de arbeidersbeweging gewapenderhand te breken en als organisatievorm te atomiseren waardoor de werkende klasse herleid wordt tot een vormeloze massa die gemakkelijk onder de knoet kan gehouden worden. Het kan daarvoor beroep doen op de misnoegde en geruïneerde kleinburgerij die tegen de arbeidersbeweging wordt opgezet. Populisme is doorgaans een eerste uitdrukking van een radicalisering bij de kleinburgerij. Als hulptroepen wordt het lompenproletariaat (*) ook in een uniform gehesen om de rangen van de fascistische knokploegen aan te dikken. Dat uniform en de militaristische insteek helpt de op zich weinig gedisciplineerde lompenproletariërs in de hand te houden. Dat is uiteraard zeer relatief aangezien het doel zeer gewelddadige - zeg maar gerust criminele - terreur en intimidatie van de tegenstanders is. We verwijzen hiervoor graag naar een Engelstalig artikel over het proces tegen Gouden Dageraad.
Het fascisme kan echter pas aan de macht komen nadat de arbeidersbeweging een fundamentele nederlaag heeft geleden en de klassieke recepten van de burgerlijke democratie niet meer volstaan om de crisis het hoofd te bieden. Eenmaal aan de macht brokkelt het massakarakter van het fascisme af doordat het officiële repressieapparaat het werk overneemt van de criminele straatbendes die zo typerend zijn voor het fascisme. Het regime evolueert dan geleidelijk in een klassieke politiedictatuur; wat uiteraard geen afbreuk doet aan het repressieve karakter ervan!
Vandaag de dag spreken we over 'neofascisme' omdat geen enkele situatie zich op identieke wijze reproduceert in de geschiedenis. De context kan veel gelijkenissen vertonen maar zal nooit exact dezelfde zijn. We wensen er ook op te wijzen dat in de huidige periode er ernstige verschillen bestaan in de concrete verschijningsvorm van het neofascisme - inclusief overgangsvormen. De protofascistische fase of voorstadium, de grens tussen rechts populisme en neofascisme, is niet altijd even duidelijk te trekken.
Gouden Dageraad in Griekenland is toch van een ander kaliber dan bijvoorbeeld de Lega in Italië of het Vlaams Belang in Vlaanderen … in dit stadium. De zware sociale crisis in Griekenland veroorzaakt door het dictaat van de Trojka (Europese Commissie, ECB en IMF) maakte het mogelijk voor Gouden Dageraad om zich openlijk als neonazistische militie te organiseren en uiterst brutaal op te treden tegen zogenaamde volksvijanden.
Het moet dan ook niet verbazen dat bepaalde initiatieven van Gouden Dageraad zoals voedselbedelingen aan "echte Grieken" in eerste instantie door de mainstream media geprezen werd in een situatie waar een niet onbelangrijk deel van de bevolking in een continue overlevingswanhoop verkeert. Het Vlaams Belang doet hetzelfde in bijvoorbeeld Denderleeuw zoals getoond in de reportage van Pano: De Dendersteek.
Het proces tegen Gouden Dageraad wegens o.a. het vormen van een criminele organisatie en een reeks politieke moorden gaat sinds 20 april zijn vijfde (!) jaar in.
Buiten de vormelijke opsmuk door leentjebuur te spelen bij de Amerikaanse Alt-right, de identitaire beweging en verjonging van het politiek personeel blijft het Vlaams Belang een klassieke neofascistische partij. De partij vormt in laatste instantie het embryo voor het meest hysterische en gewelddadige agentschap in dienst van het grootkapitaal.
Eén ding weten we zeker: de antifascistische strijd zal in de nabije toekomst aan belang winnen.
De eerste afspraak is alvast op 9 mei In Leuven voor de anti-NSV betoging.
NO PASARAN!
Tom en Dries
Geen platform voor fascisten
Uiteraard moet alles vanuit de concrete context bekeken worden en kunnen er zich situaties voordoen dat men het spreekwoordelijke podium deelt met extreemrechts ... om hen te ontmaskeren. Maar dit zou eerder de uitzondering dan de regel moeten zijn aangezien men anders bijdraagt tot de salonfähigkeit en normalisering van extreemrechts die eigenlijk al veel te ver gevorderd is in Vlaanderen. De populistische en polariserende praat van N-VA kopstukken heeft onmiskenbaar bijgedragen tot het normaliseren van het bruine gedachtegoed.
We kunnen begrijpen dat heel wat mensen - zonder de nodige politieke kennis en ervaring - met open ogen in dergelijke praatjes trappen. Bij het – letterlijk - uitsterven van de levendige herinneringen aan de jaren '30 en '40 van vorige eeuw is het dan ook in de eerste plaats aan de politiek geschoolde arbeidersbeweging om het ware gelaat van het fascisme te ontbloten. De georganiseerde arbeidersbeweging dient haar verantwoordelijkheid op te nemen als collectief geheugen maar in de praktijk merken we dat daar toch soms de nodige schroom rond bestaat …
Het
‘historische fascisme’
(*) Het
lompenproletariaat is een marxistische term voor dat deel van de werkende
klasse dat zijn organische band met die klasse verloren is zoals bijvoorbeeld criminelen/straatboefjes,
zwervers, gemarginaliseerde werklozen … Bij het neonazistische Gouden Dageraad in
Griekenland is de innige samenwerking tussen misdadigers, agenten en
(ex)militairen zeer opvallend. Het kolonelsregime (de militaire dictatuur
tussen 1967 en 1974) moet zeker en vast in rekening gebracht worden bij de
concrete verschijningsvorm van het hedendaagse neofascisme in Griekenland.
Een ‘modern’ extreemrechts vandaag
 |
| 2016: Anke Vandermeersch, Jan Penris en Frank Creylman vergezelden FDW tijdens zijn werkbezoek aan Griekenland. |
 |
| Zwart Flupke speecht voor Gouden Dageraad (2016) |
Het moet dan ook niet verbazen dat bepaalde initiatieven van Gouden Dageraad zoals voedselbedelingen aan "echte Grieken" in eerste instantie door de mainstream media geprezen werd in een situatie waar een niet onbelangrijk deel van de bevolking in een continue overlevingswanhoop verkeert. Het Vlaams Belang doet hetzelfde in bijvoorbeeld Denderleeuw zoals getoond in de reportage van Pano: De Dendersteek.
Het proces tegen Gouden Dageraad wegens o.a. het vormen van een criminele organisatie en een reeks politieke moorden gaat sinds 20 april zijn vijfde (!) jaar in.
Eén ding weten we zeker: de antifascistische strijd zal in de nabije toekomst aan belang winnen.
De eerste afspraak is alvast op 9 mei In Leuven voor de anti-NSV betoging.
NO PASARAN!
