 |
| foto: HLN.BE REGIO |
Op donderdag 25 september vernamen we via de pers dat het gemeenschappelijk vakbondsfront van het ASZ een stakingsaanzegging indient voor onbepaalde duur, wat te verwachten was. De tijdelijke wapenstilstand tot eind september (het 'resultaat' van de 24 urenstaking op 8 september) heeft kennelijk weinig zoden aan de dijk gebracht. Onder het artikel dat zal gepubliceerd worden in het septembernummer van het Uilenbulletijn, het maandblad van 't Uilekot.
Op
maandag 8 september was het terug prijs in het ASZ, het ziekenhuis met
campussen in Aalst, Geraardsbergen en Wetteren. Een rijk bemande én
bevrouwde stakerspost (tussen de 70 en
100 op het hoogtepunt) illustreerde alvast het succes van de 24-urenstaking.
Het operatiekwartier was dicht, het magazijn ging voor de eerste keer in de
actiegeschienis van het ziekenhuis plat,
op de dienst neurologie kwam buiten het diensthoofd amper 1 verpleegkundige
opdagen enz. Het personeel van het ASZ en hun vakbonden hebben al een rijke
traditie opgebouwd wat betreft acties en stakingen sinds 2008. In de
ziekenhuissector is het allesbehalve evident om een succesvolle staking te
organiseren maar het was dan ook geen kattenpis
waar de werknemers tegen in verzet komen.
Om het plaatje te kunnen begrijpen moeten we echter even een korte
kroniek van acties in het verleden schetsen.
In november 2008 had een eerste
staking van drie dagen plaats tegen het verbreken van de belofte van de
directie i.v.m. de vaste benoemingen. Meer dan 300 personeelsleden waren
geslaagd voor een examen dat uitzicht gaf op zo een benoeming. In 2007 beloofde
de directie dit uit te voeren maar uiteindelijk besliste ze om over te gaan tot
het benoemen van in de veertig uitverkorenen (familie en entourage van politici
en hogere kaders) waaronder minder dan de helft verpleegkundigen. De manier
waarop er door de toenmalige burgemeester en politie, werd omgegaan met het
stakingsrecht was allesbehalve: personeelsleden werden ‘s ochtends vroeg door
een politiecombi opgehaald (zonder bevel van de gouverneur!) en aan het
ziekenhuis afgezet. Soms gebeurde dit op een brute wijze. In Wetteren plukte de
politie doodleuk personeelsleden uit het stakingspiket om ze te dwingen aan het
werk te gaan.
Op 5 maart 2009 begon een
vervolgstaking die duurde tot 17 maart (meteen een stakingsrecord voor de
sector) Men staakte tegen het afvoeren van de vaste benoeming, voor het stoppen
van de sluipende privatisering en een oplossing voor de grote werkdruk. Deze
staking ging ook gepaard met intimidaties van de directie tegenover individuele
werknemers: “Uw C4 ligt al klaar …”
In maart en april 2009 volgden nog
acties aan de Aalsterse gemeenteraad tegen de hardnekkige onwil van de directie
om te onderhandelen. Niettemin werd de vaste benoeming uiteindelijk geschrapt
en als troostprijs kwam er een tweede pensioenpijler voor de contractuelen.
Op 21 juni 2011 legde een deel
van het personeel opnieuw kort het werk neer. Steen des aanstoots was een extra
premie van 9000 euro die de directieleden zichzelf wilden toekennen. De bonus
werd door de directie verdedigd met het argument dat ze minder verdienenden dan
hun collega’s in privéziekenhuizen. In totaal ging het over een bedrag van 63
000 euro voor 7 directieleden. Op dinsdag 19 juli 2011 volgde nog een
prikactie …
Anno 2014 wil men de tweede
pensioenpijler voor de contractuelen terugschroeven tot 2% en de werknemers
drie halve dagen vakantie (“dienstvrijstelling”) afpakken terwijl in het recente
verleden er ook al verlofdagen voor de bijl gingen. Bij die pensioenpijler
geldt tot nu toe de regel dat het percentage naargelang de anciënniteit (in
schijven van 5 jaar) kan oplopen tot 6,5%. En uiteraard waren er ook de
onopgeloste grieven uit 2008: de werkdruk en de onderbezetting op de diensten.
Op de stakerspost op die bewuste maandag waren
ook vakbondsafgevaardigden van andere bedrijven en delegaties van consequent
linkse partijen aanwezig uit solidariteit. Journalisten herkenden sommigen
meteen van de acties van de Noig Verontruste
Aalstenaars. Want er is wel degelijk een verband … Het ASZ wordt al sinds
mensenheugenis bestuurd door de voormalige sp.a-clan (nu gekend als de rechtse
afsplitsing “SD&P”) die samen met N-VA en CD&V het stadsbestuur vormt. Terwijl het moto van de stad Aalst klinkt als ‘Nec spe, nec metu’ (noch door hoop,
noch door vrees) geldt in het ASZ eerder: Eerst oompje
en dan oompjes kinderen … ’s
Ochtends vroeg kwam burgemeester D’Haese (N-VA) in het bijzijn van de
voorzitster van het ASZ, Daisy Van Gheit (SD&P) én politie onder het oog
van de camera’s zijn macht demonstreren. Hij meende te moeten vertellen dat de
vakbonden gelogen hadden over het feit dat er geen overleg geweest is over de
besparingen. Volgens hem waren er al niet minder dan 6 gesprekken geweest
tussen directie en vakbonden. Het borstgeklop van de burgemeester werd door
typisch Aalsters sarcasme beantwoord :“Het
is niet omdat ik 6 gesprekken gehad heb met mijn vrouw, dat ze ook geluisterd
heeft …” Wat later zou hij nog dreigen om het rampenplan af te kondigen
waardoor hij personeelsleden zou kunnen laten opeisen door politie. De
vakbonden hadden nochtans ruim op voorhand aan de directie gevraagd om een
minimumbezetting te organiseren maar kennelijk was dit minder aantrekkelijk dan
op “werkbezoek” gaan in Milaan …
Het uiteindelijke resultaat van de staking is
een tijdelijke wapenstilstand tot 30 september ‘om de onderhandelingen alle kansen te geven.’ De directie blijft
echter vasthouden aan het bedrag dat moet bespaard worden bij het personeel: 580.000
euro per jaar. Dat er niet veel vertrouwen is tussen directie en personeel is
op zijn best zacht uitgedrukt. Ter illustratie een citaat uit het pamflet van
het gemeenschappelijk vakbondsfront dat door de stakers aan patiënten en bezoekers
werd uitgedeeld: “ Beste directie, wij
zijn niet anders gewoon dan dat u ons bedriegt. In ruil voor statutarisering
werd het sociaal conflict van 2009 opgelost en werd de tweede pensioenpijler in
de vorm van een groepsverzekering ingevoerd in het ASZ. Resultaat: sociale
vrede. Ondertussen hebt U enkel statutarisering doorgevoerd voor uzelf en
geniet U van extra legale voordelen. U zorgt blijkbaar goed voor uzelf, beste
directie. Ook in de huidige context doet U niks anders dan verdeeldheid zaaien tussen
contractuele en statutaire tewerkstelling en haalt U oude koeien uit de gracht
[…] Ondertussen zorgt u er tevens voor dat diverse diensten onderbemand zijn.
En toch zorgen de personeelsleden van ASZ Aalst voor een aanzienlijke
meerwaarde in uw cijfers en in uw winst.” Men vergat er nog aan toe te
voegen dat de directie de eigen boekhouding niet kan lezen. Half juni liet men
via de pers weten dat het ASZ in 2013 een verlies geboekt had van 2.953.282
euro. Een week later werd deze kwakkel rechtgezet: het verlies betrof 185.000
euro …
We moeten wel vermelden dat het ASZ een
zogenaamd ”gemengd” ziekenhuis is: een deel is publiek en hangt af van het OCMW
en een ander deel is privé (MSSZ: de VZW van de dokters) De sluipende
privatisering en commercialisering in de gezondheidszorg heeft het ASZ niet
overgeslagen. Het privé-gedeelte, waar dokters zich als het ware de keizer van
China wanen, biedt ondertussen al werk aan enkele honderden personeelsleden. Wie
er zich wil van vergewissen dat de dokters door deze constructie er niet armer
op geworden zijn, moet maar eens een blik gaan werpen op de doktersparking:
Porsche, Maserati … De opzet van dergelijke constructies is overal hetzelfde in
de ziekenhuissector, onafhankelijk of het over publiek of privé gaat: het privatiseren
van de winsten (die vervolgens in enkele individuen hun zakken verdwijnen) en
het afwentelen van de kosten op de gemeenschap.
Wordt vervolgd ...
