Boek "Verdedig het stakingsrecht"
Auteur Geert Cool is jurist van opleiding en werkte van 2001 tot 2004
als advocaat gespecialiseerd in het arbeidsrecht. Vandaag is hij hoofdredacteur
van maandblad ‘De Linkse Socialist’ en website socialisme.be. Ook is hij
woordvoerder van de antifascistische campagne Blokbuster.
In ’t kort:
Beeld je in: een wedstrijd tussen twee boksers waarbij de ene bokser
harde klappen uitdeelt, maar tegelijk als scheidsrechter bepaalt hoe de andere
bokser mag terugslaan. Liefst door helemaal niet terug te slaan natuurlijk.
Liefst met de handen op de rug gebonden, dat vecht gemakkelijker voor die
eerste bokser.
Dit is natuurlijk een totaal absurd beeld. Toch is dit hoe de
rechterzijde de klassenstrijd in ons land wil aanpakken. Alle verzet tegen het
asociale regeringsbeleid moet gestopt worden. Daartoe wil rechts, met N-VA op
kop, het stakingsrecht aanpakken. Het offensief doet ook de werkgevers van het
Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) likkebaarden.
Hoe kunnen we de Belgische Thatchers stoppen? Hoe kunnen we het recht op
collectieve actie verdedigen en hoe kunnen we sociale vooruitgang bekomen? Dat
is het thema van dit boek. Verwacht er geen juridisch technisch exposé van,
maar een politiek en syndicaal pamflet dat militanten argumenten en voorstellen
aanbiedt om sterker te staan in de strijd voor een andere samenleving.
… en in ’t lang:
Over de aanvallen op het recht op protest en onze
strijd voor sociale vooruitgang.
De
voorbije maanden zagen we de ene aanval na de andere op het stakingsrecht.
Deurwaarders werden, met eenzijdige verzoekschriften, naar piketten bij de o.a.
NMBS gestuurd, een mediahetze en de criminalisering van de acties in Luik,...
Bij Bpost, tot nader order nog steeds een overheidsbedrijf, werden er niet
enkel deurwaarders naar de piketten gestuurd. Er werd zelfs beroep gedaan op
interim-krachten om de staking te breken! De eis van rechtspersoonlijkheid voor
de vakbonden was tot voor kort het alleenrecht van extreemrechts, vandaag is
dit een eis in het discours van werkgeversorganisaties en verschillende
regeringspartijen. Bij de regionale staking in Henegouwen op 23 november,
stelde minister van mobiliteit Di Antonio (CDH) dat de staking “ongepast” was
in tijden van terreur en dreigde ermee twee keer na te denken over de dotatie
aan de TEC (tegenhanger De Lijn).
Als het van de regering(en) en patronaat afhangt
zal ook de terreurdreiging, onder het mom van nationale eenheid, gebruikt
worden om onze democratische rechten af te bouwen. Zullen we in de toekomst nog
enkel acties mogen voeren in die mate dat niemand er iets van merkt? Mogen we
straks enkel in een speciaal daartoe aangelegde protestweide ver weg van de
bewoonde wereld 'betogen' en enkel buiten de werkuren 'staken'?
Het doel van het offensief tegen het stakingsrecht
is duidelijk: protest tegen het gevoerde beleid het zwijgen opleggen. De reden
daarvoor is eveneens duidelijk. Zoals historicus en politicoloog Marc Hooghe
stelde: “De arbeidersbeweging kan het meest realiseren als ze op straat komt en
haar stakingsmiddel hanteert”. Het actieplan in 2014 heeft getoond wat de
kracht van de arbeidersbeweging is, een tweede actieplan dat groter en harder
was kwam er niet. Maar regering en patronaat zijn wel gewaarschuwd, ze willen
niet meer in dezelfde situatie als in 2014 terecht komen. M.a.w., als het van
hen afhangt, zullen ze ons met de handen op de rug binden om ons dan een pak
slaag te geven.
Zover mogen we het niet laten komen. Enkel de
georganiseerde arbeidersbeweging kan vandaag deze regering en dit
besparingsbeleid stoppen. Zelfs zonder degelijk actieplan en weinig
perspectief, kregen de vakbonden zonder veel moeite 100000 manifestanten op
straat op 7 oktober. We zullen het stakingsrecht op dezelfde manier moeten
verdedigen als onze voorouders het verworven hebben. Enkel strijd en
solidariteit is een antwoord op die aanvallen op het stakingsrecht. Wij denken
dat het verkeerd is om toe te geven aan de mediahetze en uit te kijken naar
alternatieve of 'positieve' manieren van actievoeren, de regering weet wel dat
we niet akkoord zijn. Ook een 'modernisering' van het herenakkoord zal weinig
zoden aan de dijk leggen. Laten we niet vergeten dat het de werkgevers waren
die de afspraken als eerst aan hun laars lapten, op een moment dat de inkt van
het akkoord nog niet droog was.
De enige weg vooruit is ons organiseren en de
strijd voeren tegen deze regering, het besparingsbeleid en de aanvallen op ons
stakingsrecht. Tijdens het actieplan in 2014 hebben we een glimp gezien van wat
de Belgische arbeidersbeweging in staat is. Tijdens de boekvoorstelling, zal de
auteur, Geert Cool, ingaan op dit thema en voorstellen aanbieden om sterker te
staan in de strijd voor andere samenleving.
